Lieve Enya, Ik mis je zo… En waarom.. zo ineens… Het besef is er nog nauwelijks.. als ik in Boxmeer boodschappen aan het doen ben, denk ik; zal ik Enya vandaag tegen komen…. Ik kom vaak langs het gilde in Venray, ik denk dan terug aan onze school tijd … Toen we samen in de klas zaten tijdens de verzorgende IG opleiding. Wat konden we het toch goed vinden met elkaar. We hebben veel lol gehad maar zeker samen ook veel gepraat over onze verledens.. Bij elkaar vonden we troost. Je was en blijft een sterk voorbeeld voor vele. Wat was ik je nog zo ontzettend graag zo tegen gekomen met je mooie lach.. samen even bijkletsen en je voorstellen aan Juup. Die 24 Juli 1 jaar word. Maar dat mag helaas zo niet meer zijn. Nu heb je een fijn plekje in huis, elke ochtend als ik opsta loop ik langs jou foto 

 Hopelijk zien we elkaar later nog eens.. en kunnen we verder babbelen met waar we de laatste keer gebleven waren. Tot ooit lieve kanjer. X Suzanne