Vandaag klim ik naar Schwarzsee, het kost me heel veel energie en ben alleen, kom ook niemand tegen in mijn klim, het is wat roetschig en kan dit niet delen met jou. Je wwet nog wel dat als het zwaar werd dat we dan enorm konden vloeken tegen elkaar, maar wat was het geweldig als we het eind punt hadden gehaald. Dit nieuwe leven moet ik weer uitvinden, samen met papa, alleen klimmen blijft voor papa een ding, maar dat weten we.

Daar ben ik dan de Eibsee